Bliss is mama

Week 8

Tja, dan is het ineens zover.... de laatste dagen, het begin van afscheid nemen van mijn kleine zwarte monstertjes.... 'de Bende van Ellende' zoals ik ze liefkozend noemde vliegt uit...
Vanaf 7,5 week mogen ze opgehaald worden en tja... hunkerende gastgezinnen staan meteen op de stoep haha  En geef ze eens ongelijk!
Maar alles in 1 keer was mij iets te rigoureus, dus in de hele week afspraken om de pup op te halen. Elke dag eentje minder in de kist, het was wel even wennen en aangezien ik ze elke keer telde of ze wel allemaal binnen waren ofzo kwam er zelfs nog een paniekmomentje...Help! ik mis een pup!
Ach ja... Ik kan wel stoer roepen, maar mijn moederhart spreekt toch ook af en toe wel hoor...
Bliss liet de eerste pups die opgehaald werden rustig gaan, maar bij de laatste 2 had ze toch wel iets van, hé, wat gebeurt hier? Niet dat ze het heel erg vond, maar toch iets van een nieuwsgierige reactie. Het is tenslotte ook de natuur dat de pups gaan uitvliegen en zoals Bliss de hele kraamtijd heel mooi het instinct volgde, deed ze dat nu ook.
En ze hoeft ze niet allemaal te missen, Kiwi blijft bij haar, ook in opleiding en zo heeft ze er een gezellige huisgenoot bij.
Ze mag in alle rust bijkomen van een ongelooflijk mooie tijd met haar 7 pups... wat heeft ze het goed gedaan! Ik ben supertrots op haar!

kolom 1
Eva met Kimmy,   Celine met Kai,   Fem met Kwintus
kolom 2
Nelleke met Kwinty,  Marieke met Krummel,  John met Kwebbel
en Petra met Kiwi

Allemaal héél erg veel plezier met je pup!

Week 7

De laatste loodjes zijn het zwaarst, het venijn zit um in de staart.. Je kent de uitdrukkingen vast wel en het is zeker waar!
Tot de 6e week ging eigenlijk alles zo makkelijk en rustig, maar er beginnen wat scheurtjes te komen in hun brave gedrag....
Onderling kunnen ze het prima vinden, maar er moeten wel uitdagingen blijven... 
Kon ik eerder gewoon bezig zijn met iets, bv poep opruimen... heb ik nu meteen 7 pups op mijn handen te springen en te happen, door de poep lopen, in mn papiertje happen... pfffft, het is een hele onderneming aan het worden!
Zo heb ik ook de deur naar mijn voorraadkast en naar de gang moeten beveiligen, want 1 stap door de open deur en er vliegen meteen 7 pups mee! Heerlijk!! Maar als je er 2 terug duwt komen er weer 5 voor terug haha. Missie onmogelijk zo ongeveer.
gelukkig reageren ze heel snel op een bakje met rammelende brokjes en krijg ik ze wel weer terug, maar dan ben ik alsnog niet zelf door de deur. Dus lang leve de puppykennels, die mijn spullen beschermen en nu dus ook ruimte creëren voor mn kast en gang... 
Lekkere creatieve pups, zou ik zeggen! 
Zolang er voor alles een oplossing is, is het achteraf enkel maar leuk
Ik moet eerlijk bekennen dat het echt niet leuk is als je nodig naar de wc moet  .... (LOL)

Deze week zijn ook alle pups geënt en moesten ze dus voor het eerst mee in de auto... Verdeeld over 2 benches, maar wat een gezelligheid onderweg!  Ze zongen luidkeels het hoogste lied! Dat ging bij de dierenarts nog even door, tot ze daar in de spreekkamer waren en los rond mochten lopen. Al gaf dat weer drukte omdat er toch nog wel een paar hun creativiteit ten toon spreidde en op zoek gingen naar uitdagingen haha. Dan blijkt een dierenartsenspreekkamer ineens niet zo puppy-proof.
Maar alle pups zijn keurig door hun eerste gezondheidscontrole gekomen en die prik hebben ze volgens mij niet eens gevoelt... dus naast creatief ook nog eens stoere pups.

Week 6

De afgelopen week stond vol met afspraken om pups de komen bekijken en knuffelen... Tja, het is niet aan dovemansoren gezegd hè dat ze langs mogen komen wanneer ze dat zouden willen!  Het waren voornamelijk de gastgezinnen en geef ze eens ongelijk!
Het is ook geweldig om die zwarte boefjes in het echt rond te zien spelen en ravotten...
De pups vonden het net zo leuk en waren open gewoon hunzelf... 
Ach, wat hou ik toch van dit stel!
Naast de visite was er ook een andere nieuwe ervaring... sneeuw, hagel en kou! Dat vonden er een paar toch wel iets minder, al waren er echte stoere binken die ook in een hagelbui gewon buiten bleven. Een echte zwarte labrador geeft niets om weer en wind natuurlijk!
Al met al weer een ervaring rijker.

Inmiddels zijn ze allemaal gechipt en hebben ze hun naam:
Reutjes;                                             teefjes;
Kai, Kwintus en Krummel                  Kimmy, Kiwi, Kwebbel en Kwinty                    

Week 5

Vorige week begon het drukke leven voor mij doordat de pups de kist uit wilden, inmiddels weten ze niet beter en willen ze zo gauw als ze wakker zijn naar buiten...
Tot woensdag was dat in de kamer, die nu volledig is afgezet met een ren en waar ze veilig rond kunnen lopen.
Sinds woensdag komen ze ook buiten in de tuin. Het weer was zo lekker dat ik dat wel aandurfde en tja... het spreekwoord 'het hek van de dam' is wel van toepassing.
Wat een heerlijke ondernemende, ondeugende pups zijn het!
Nu ze 's nachts een ren voor de kist hebben en als ze wakker zijn de kamer in gaan, houden ze de kist mooi schoon.  In de kamer en sinds kort dus ook buiten is het schoonmaken een stuk makkelijker en kan ik me vermaken met hun streken.
ze kunnen samen leuk spelen, maar elkaar ook wel even aanpakken. Ach ja, broers en zussen... wie kent het niet!
Maar als ze slapen kruipen ze allemaal weer bij elkaar, op elkaar zelfs haha

Valt er nu niets tegen bij de pups?
Nou... veilig rondlopen op je sloffen is tegenwoordig geen optie meer haha. binnen de kortste tijd voel ik die scherpe puppietanden in mijn enkels! Auwwww!!
dan ga ik maar veilig aan de andere kant van de ren en laat ze fijn samen spelen... en Bliss denkt er soms ook al zo over haha
Meer kan ik echt niet bedenken... en zelfs dit heeft humor.

En ach, als je ze even op schoot pakt zijn ze zo weer rustig... 

Maar het aftellen is nu wel echt begonnen.... nog even en dan zijn ze allemaal bij hun eigen gastgezin....

Week 4

Wat gaan de weken toch snel...
Zeker nu er meer leven in de pups komt en de dag dus ook sneller gevuld is.
Ze doen allemaal heel goed hun best, groeien als kool en nu beginnen er echt karaktertjes tevoorschijn te komen.
De 1e maaltijd is ook geserveerd en ze smullen er met smaak van, al is er soms eentje die wat onwennig is of gewoon geen honger heeft... Ze drinken tenslotte ook nog bij Bliss.
Bliss is wel een duidelijke wat opvoeden betreft. Soms blijven de pups maar zeuren, blaffen, piepen, joelen zelfs! Maar Bliss trekt zich daar niets van aan en blijft rustig op haar eigen kleed liggen. Uiteindelijk wordt het stil in de kist en liggen ze allemaal te slapen. Pas als ze allemaal in rust zijn staat Bliss op en loopt de kist in, dan schieten ze allemaal weer wakker en mogen ze drinken. En ik maar denken dat iemand dit had bedacht om de pup geen aandacht te geven als ze zeuren!  Bliss laat duidelijk zien dat dit gewoon bij de opvoeding hoort, haha.
Wat gaaf om dit zo te zien en mee te maken... ik observeer dieren graag, gewoon om te kijken hoe ze met elkaar omgaan en dan is zo'n reactie van een moederhond wel heel mooi.
Als de pups zo zeuren en piepen kijk ik zelf wel of er echt niets aan de hand is hoor... maar als er niets is ga ik kijken wat moeders doet.
Zo kan Bliss ook ineens naar de kist schieten als ze ligt te rusten, dan moet er een pup poepen of plassen en is ze er snel bij om de boel op te ruimen.
Héérlijk voor mij! haha, zo hoef ik nog niet veel te doen, maar zo af en toe laat ze het mij doen. Dat was te verwachten, wanneer de pups meer vast voer krijgen ruimt de moeder het niet meer op.
Maar sinds 2 dagen gaan de pups ook even uit de kist, de eerste keer was vooral na aanleiding van 1 pup die over het deurtje van de kist was gekomen, haha.
Ik was al benieuwd wanneer het zou lukken en gelukkig ging het nog steeds goed. Vooral in de nacht was het wel even spannend, maar echt klimmen lukte ze nog niet en ze waren nog net te klein. Tot die ochtend dat ik met Bliss was wandelen en terug kwam met 1 pup minder in de kist, maar voor de kist.
Ach ja... dan allemaal maar!
Niet direct maar na het eten. Bliss eten, dan de pups en als ze het bord leeg hebben mogen ze naar buiten.
Voordeel is dan ook dat ze zich buiten de kist ontlasten, dat is voor mij makkelijker opruimen.
Al met al is het nu dus een beetje gedaan met de rust, maar er komt een hele hoop plezier voor terug.

Week 3

3 weken zijn de pups alweer! Het gaat nog altijd gewoon goed en voor mij is het genieten in hoofdletters. 
Er komt steeds meer leven in de pups, de oogjes en oren zijn helemaal open en dat geeft meteen al hele leuke acties in de groep haha.
Ze zien elkaar en springen op elkaar af, of op een knuffel die ze ineens in beeld krijgen. 
Nu ze ook kunnen horen begint het blaffen en grommen... zó schattig! haha
De eerste echte reactie op hard geluid was dat ik moest niezen. Ineens schieten er kopjes omhoog!
Nu worden ze meteen wakker als ik ze 'roep', dat is wel handig als ze allemaal slapen en ik het kleed moet verschonen. Dan is er meteen een hele bedrijvigheid in de kist.
De eerste brutale is ook al bekend, heel nieuwsgierig waar Bliss toch heen gaat als ze niet bij hen is en dan is de afscheiding maar net hoog genoeg!
Gelukkig slapen ze ook nog heel veel, ze moeten tenslotte ook goed groeien en tja... ook daar blijf je naar kijken... 

Week 2

De 2e week met de pups laat zich beter in beeld als in woord vertellen... Het is genieten en opletten, maar alles gaat zo goed!
Ze slapen nog veel en drinken goed en kleine stapjes worden gemaakt...

6-3-2012

Week 1

Zo'n eerste week is alles best wel spannend... gaan de pups goed groeien? gaan ze zelf naar moeders? doet moeders wat de natuur van haar verwacht? gaat ze niet op een pup liggen? werken de darmen en blaas goed? (want met likken moet Bliss die stimuleren) hoelang wil Bliss al van ze weg? zijn ze er allemaal nog?
Jaja, zo kun je nogal wat bedenken hè als je een nestje hebt liggen.
De eerste nachten heb ik dan ook op de bank bij de kist geslapen, zodat ik alles kon horen en kon kijken of er niets verkeerds gebeurde. Daarna halverwege de nacht mijn bed maar eens opgezocht omdat alles prima ging.
Overdag liet Bliss zien dat ze zich prima zelf kon redden met haar pups en dat ze mij echt niet 24/7 nodig had en mijn lijf heeft ook de nodige rust nodig... 
Dus slapen we weer gewoon de nachten boven, met de tussendeur op een kier, vergrendeld met een touw zodat die niet helemaal open kan maar ik wel geluiden kan horen... pfffft, je moet wat om rustig te kunnen slapen!
In vergelijking met Skai... die had er maar 2, dat was allemaal veel makkelijker te overzien...
En omdat Bliss zo goed laat zien dat het allemaal prima gaat, komt het vertrouwen naar haar toe ook wel en tja... het beste bewijs zijn natuurlijk de pups zelf..
Elke ochtend weeg ik ze en de weegschaal laat elke ochtend bij elke pup groei zien. Beter kan niet toch?
Zo heb ik ze ook allemaal in de hand en krijgen ze mijn geur al wat mee.
Tegelijkertijd de kist even verschonen, dan kunnen ze er weer een dag tegenaan.  Bliss ruimt alles heel netjes op, de kleden zijn nauwelijks vies, maar gaan wel de machine in.
En na dat half uurtje werk is het genieten, opletten als er 1 begint te schreeuwen... wát is er!?
Bliss reageert echt wel als er iets is hoor, maar tja... ik wil zelf ook zien dat er niets is...
Soms is er 1 aan de wandel, die begint dan te roepen/schreeuwen, soms zelfs krijsen haha, die leg ik dan maar weer terug bij zn broertjes en zusjes... beetje over de buik wrijven en dan zijn ze zo weer stil.
Het genieten is echt volop... in zo'n week gebeurt er al zoveel!
Van pups die nauwelijks bewegen, kruipen en klimmen ze nu al over elkaar heen en door de kist. Ook Bliss is een gewillig klimtoestel aan het worden.
Bliss is de eerste week ook al veel veranderd. Was ze de eerste dagen best nog wel onzeker, zeker als er 1 zo begon te piepen, dan ging ze spontaan mee doen.. gelukkig horen de pups nog niets haha.
Ze ging ook nauwelijks uit de kist, ze bleef maar onder die warme lamp liggen. Zo gauw als ze even de koelte van de vloer opzocht begon er weer 1 te piepen en ging ze snel weer terug.
Nu blijft ze lekker op de koele vloer liggen, blijven de pups ook stil en wil ze al een rondje mee wandelen.
In alle opzichten gaat het dus heel goed en komt de rust weer terug.... niet voor lang ben ik bang want de eerste pups trekken hun achterpootjes al onder het lichaam om enkele stapjes te doen... de tijd gaat nu al veel te snel!

24-2-2021  De pups zijn geboren!

En dan eindelijk is het zover... Bliss gaat bevallen na 9 weken dracht.
En als je dan denkt dat 9 weken kort is, ga er dan maar eens op wachten! haha
Maar inderdaad, 9 weken stelt eigenlijk niets voor..

Na de ervaring met Skai, bijna 2 jaar geleden was dit helemaal anders...
Skai was vreselijk onrustig met weeën en wist letterlijk niet waar ze het zoeken moest. Voor bijna 24 uur lang was ze wisselend hyper om gelukkig ook af en toe een beetje rustig te zijn...
Bliss daarentegen was de rust zelf, ik kon eigenlijk niet zo heel veel aan haar merken.
Wel kleine dingen, zoals ineens heel veel poepen! echt grote drollen wat ik absoluut niet van haar gewend ben. En een beetje rommelen met wat kleden, maar dat was niet echt een symptoom van een naderende bevalling, wel dat ze gaat nestelen, maar dat deed Skai al weken van te voren...
Afijn, ik bedacht me al wel om maar geen wandeling meer te maken en heb mn onderbuik gevoel gevolgd.
Kindlief zou nog langskomen, maar ik had niet het idee dat er veel zou gebeuren de komende uren...
Nou, dát had ik mis!
Nog geen 3 uur na de wandeling en middagmaal, eten deed ze ook gewoon, knapte de waterblaas, bijna op kindlief haar schoenen terwijl Bliss rustig tegen haar aan zit...  en konden we gaan wachten op pup nummer 1
Nog altijd de herinnering van Skai in mn hoofd zou die heel snel komen.
Inmiddels de buurvrouw gebeld, zij is fokker, en zij kwam helpen... best wel fijn als er een ervaren hand bij is...
Pup 1 kwam echter niet zo heel erg snel, maar wel ruim binnen de aangegeven tijd van 2 uur na het breken van de waterblaas... tja, sorry, internetkennis haha
Bliss schrok ook een beetje, wat was haar nu overkomen?!
Maar de natuur nam het prima over en ze likte hem mooi schoon, ze was meteen moedertje...
Ondertussen gingen we wachten op pup 2, want ze was niet alleen heel dik, op de echo waren er 6 gezien, dus die willen we dan ook.
En we wachten en we wachten en we wachten... af en toe een wee, maar die stokte dan weer... de weeën werden wel sterker maar zwakten ook weer af... pfffft... Skai was nog altijd mijn voorbeeld in mijn hoofd en bij haar kwam nummer 2 heel snel er achteraan...
Maar dan eindelijk gaat ook de staart omhoog met de wee en komt er steeds meer drang en ja hoor... bijna 1,5 uur later was pup 2 geboren...
Nou, in dit tempo kunnen we nog wel even!
Als ik ergens niet goed in ben is het wachten op wat komen gaat... maar veel keus is er niet haha
Gelukkig was pup 3 een stuk sneller en 4, 5 en 6 ook.
Bliss nam elke nieuwe pup weer snel onder haar vleugels en bleef maar groeien in haar rol als moeder.
Net toen we dachten dat het bij 6 zou blijven gaat de staart weer omhoog en komt nr 7 er nog bij.
Toen konden we ook echt zien dat de krampen geen weeën meer waren maar gewone naweeën...
Alle nageboortes waren er uit, alle pups kwamen schoon, alles was zoals het hoort te zijn...
Wát weer een ervaring!
Voor mij ook goed dat deze bevalling heel anders was als die van Skai, want verschil was er in alle opzichten.
Wederom prachtig om mee te maken!
We zitten nu op dag 4 en alles gaat helemaal zoals het in het boekje staat beschreven... de pups drinken goed en groeien elke dag. Bliss is een goed moedertje, ze verzorgt ze netjes en is niet overdreven beschermend.
Een kleine perfecte wereld 💗